Íslenskt, já takk! Þórgunnur Oddsdóttir skrifar 24. október 2008 08:00 Akureyri mátti muna sinn fífil fegurri þegar ég var að alast þar upp. Ég er því ekki ein þeirra sem geta kallað fram bragðið af Valash-drykknum víðfræga með því einu að loka augunum og aldrei var ég svo heppin að eiga Duffys-buxur frá Gefjun. Hins vegar rámar mig í að hafa fengið Act-spariskó frá Iðunni tvenn jól í röð og á gelgjunni dró ég fram gamla mokkajakkann hennar mömmu, akureyrska framleiðslu frá gullaldarárum verksmiðjanna, sem var aftur kominn í tísku. Það er hálfgerð synd að núna, þegar fjármálaheimurinn er hruninn og atvinnuöryggi þjóðarinnar virðist felast í framleiðslustörfum á borð við sjávarútveg og landbúnað, skuli nýbúið að valta yfir öll verksmiðjuhúsin á Gleráreyrunum til að byggja þar kuldalega verslunarmiðstöð. Nú væri lag að upphefja íslenskan iðnað á ný enda verða þjóðir að vera sjálfbærar í framleiðslu sinni þegar gjaldeyrishöft vofa yfir og erlendar þjóðir vilja ekki leika við okkur lengur. Miðað við svartsýnisrausið er aðeins tímaspursmál hvenær innflutningi á erlendum merkjafatnaði og heimilistækjum verður beinlínis hætt og hvað ætlum við þá að gera? Best væri að koma Sambandsverksmiðjunum í gang hið snarasta og auðvitað þarf Rafha að hefja framleiðslu á hafnfirskum eldavélum og bökunarofnum á ný. Þegar við erum fær um að sjá okkur fyrir mat, græjum og fatnaði getum við síðan farið í almennilega fýlu við stjórþjóðirnar sem voru svo vondar við okkur. Þær geta bara átt sig! Við þurfum ekkert á þeim að halda svo lengi sem við höfum Álafossúlpur, slátur og Freyju rís. Nú verður gaman að lifa. Innlend dagskrárgerð mun blómstra og þættir á borð við Innlit-útlit fá algjörlega nýjan tilgang. Í stað þess að sýna okkur stílhrein heimili ríka (eða skuldsetta) fólksins, sem fór og keypti allt í einni ferð í fínustu húsgagnaverslun bæjarins, verður boðið upp á fræðandi efni um það hvernig búa megi til borðstofuborð úr áburðarbrettum og hvernig plássið nýtist best þegar fimm þurfa að deila herbergi. Ef við erum heppin má horfa á þessa dásemd með Lindubuff í annarri og ískalt Valash í hinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórgunnur Oddsdóttir Mest lesið Ferðamenn: Vanmetnir skattgreiðendur í íslensku hagkerfi Þórir Garðarsson Skoðun Endurnýjun hugarfarsins Bjarni Karlsson Skoðun Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir Skoðun Góð vísa... Ole Anton Bieltvedt Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon Skoðun Hvenær leiddist þér síðast? Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Halldór 03.05.2025 Halldór Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun
Akureyri mátti muna sinn fífil fegurri þegar ég var að alast þar upp. Ég er því ekki ein þeirra sem geta kallað fram bragðið af Valash-drykknum víðfræga með því einu að loka augunum og aldrei var ég svo heppin að eiga Duffys-buxur frá Gefjun. Hins vegar rámar mig í að hafa fengið Act-spariskó frá Iðunni tvenn jól í röð og á gelgjunni dró ég fram gamla mokkajakkann hennar mömmu, akureyrska framleiðslu frá gullaldarárum verksmiðjanna, sem var aftur kominn í tísku. Það er hálfgerð synd að núna, þegar fjármálaheimurinn er hruninn og atvinnuöryggi þjóðarinnar virðist felast í framleiðslustörfum á borð við sjávarútveg og landbúnað, skuli nýbúið að valta yfir öll verksmiðjuhúsin á Gleráreyrunum til að byggja þar kuldalega verslunarmiðstöð. Nú væri lag að upphefja íslenskan iðnað á ný enda verða þjóðir að vera sjálfbærar í framleiðslu sinni þegar gjaldeyrishöft vofa yfir og erlendar þjóðir vilja ekki leika við okkur lengur. Miðað við svartsýnisrausið er aðeins tímaspursmál hvenær innflutningi á erlendum merkjafatnaði og heimilistækjum verður beinlínis hætt og hvað ætlum við þá að gera? Best væri að koma Sambandsverksmiðjunum í gang hið snarasta og auðvitað þarf Rafha að hefja framleiðslu á hafnfirskum eldavélum og bökunarofnum á ný. Þegar við erum fær um að sjá okkur fyrir mat, græjum og fatnaði getum við síðan farið í almennilega fýlu við stjórþjóðirnar sem voru svo vondar við okkur. Þær geta bara átt sig! Við þurfum ekkert á þeim að halda svo lengi sem við höfum Álafossúlpur, slátur og Freyju rís. Nú verður gaman að lifa. Innlend dagskrárgerð mun blómstra og þættir á borð við Innlit-útlit fá algjörlega nýjan tilgang. Í stað þess að sýna okkur stílhrein heimili ríka (eða skuldsetta) fólksins, sem fór og keypti allt í einni ferð í fínustu húsgagnaverslun bæjarins, verður boðið upp á fræðandi efni um það hvernig búa megi til borðstofuborð úr áburðarbrettum og hvernig plássið nýtist best þegar fimm þurfa að deila herbergi. Ef við erum heppin má horfa á þessa dásemd með Lindubuff í annarri og ískalt Valash í hinni.