Sjúkir vírusar Frosti Logason skrifar 18. maí 2017 07:00 Tölvuárásir og vírusar hafa verið mikið í fréttum í þessari viku. Einhverjir snillingar hafa hannað stafræna óværu sem læsir inni öll gögn þeirra sem fyrir henni verða. Allar möppur með hvers kyns skjölum, ljósmyndum og myndböndum læsast inni og síðan er krafist lausnargjalds. Ef ekki er greitt hangir yfir hótun um að öllum draslinu verði eytt. Þessu fylgja líka nokkuð skýr fyrirmæli. Lausnargjaldið skal greitt innan þriggja daga, eftir það tvöfaldast verðið og eftir sjö daga verða gögnin að eilífu horfin. Þetta er ansi ófyrirleitið. En þetta eru ekki einu hætturnar á netinu í dag. Ég hef heyrt af fólki sem er gjörsamlega helsjúkt af öðrum og verri vírusum. Þeir eru fengnir beint upp úr kommentakerfum vefmiðlanna og geta haft varanleg áhrif á sálarlíf notandans. Vírusinn sá er tvíþættur. Annars vegar tryllir hann fólk til þess að gaspra út úr sér vanhugsuðum sleggjudómum um menn og málefni og hins vegar gerir hann fólk að málefnalegum hryggleysingjum sem þora ekki lengur að tjá sig á opinberum vettvangi af ótta við opinberar aftökur í netheimum. Nú veit ég lítið sem ekki neitt um tölvur og hugbúnað. En mér hefur verið bent á að ég eigi að forðast í lengstu lög að smella á eða opna hlekki sem mér berast í tölvupósti frá fólki sem ég ekki þekki. Hvað kommentakerfin varðar þekki ég svo sem enga heildarlausn. En almennt í samskiptum við annað fólk er gott að temja sér þann sið að standa alltaf með sannleikanum. Það getur reynst erfitt og maður þarf stundum að taka óþægilegum afleiðingum þess. En það er alltaf betra en að segja ekki neitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir Skoðun
Tölvuárásir og vírusar hafa verið mikið í fréttum í þessari viku. Einhverjir snillingar hafa hannað stafræna óværu sem læsir inni öll gögn þeirra sem fyrir henni verða. Allar möppur með hvers kyns skjölum, ljósmyndum og myndböndum læsast inni og síðan er krafist lausnargjalds. Ef ekki er greitt hangir yfir hótun um að öllum draslinu verði eytt. Þessu fylgja líka nokkuð skýr fyrirmæli. Lausnargjaldið skal greitt innan þriggja daga, eftir það tvöfaldast verðið og eftir sjö daga verða gögnin að eilífu horfin. Þetta er ansi ófyrirleitið. En þetta eru ekki einu hætturnar á netinu í dag. Ég hef heyrt af fólki sem er gjörsamlega helsjúkt af öðrum og verri vírusum. Þeir eru fengnir beint upp úr kommentakerfum vefmiðlanna og geta haft varanleg áhrif á sálarlíf notandans. Vírusinn sá er tvíþættur. Annars vegar tryllir hann fólk til þess að gaspra út úr sér vanhugsuðum sleggjudómum um menn og málefni og hins vegar gerir hann fólk að málefnalegum hryggleysingjum sem þora ekki lengur að tjá sig á opinberum vettvangi af ótta við opinberar aftökur í netheimum. Nú veit ég lítið sem ekki neitt um tölvur og hugbúnað. En mér hefur verið bent á að ég eigi að forðast í lengstu lög að smella á eða opna hlekki sem mér berast í tölvupósti frá fólki sem ég ekki þekki. Hvað kommentakerfin varðar þekki ég svo sem enga heildarlausn. En almennt í samskiptum við annað fólk er gott að temja sér þann sið að standa alltaf með sannleikanum. Það getur reynst erfitt og maður þarf stundum að taka óþægilegum afleiðingum þess. En það er alltaf betra en að segja ekki neitt.