Þegar Guð reddaði mér 15. mars 2007 00:01 Nú er hátíð í bæ hjá prestum og verslunarfólki. Akkorð. Enda heill árgangur á leið í ,,fullorðinna manna tölu". Þrátt fyrir áfangann munu krakkarnir hanga lengi enn á Hótel Mömmu, vel nærðir og ánægðir með fermingaruppskeruna, að lágmarki 5000 kall á hvern ættingja, en mun meira frá náskyldum. Öll menningarsvæði eru með manndómsvígslur. Íslenska fermingaveislan fölnar í samanburði við það sem sum samfélög leggja á krakkana: margra daga leyndardómsfullar serímóníur með kvalafullum líkamsskreytingum og mannraunum. Hvert samfélag speglar sig í manndómsvígslunni og því er augljóst af hverju við leggjum svona mikið upp úr gjöfunum. Við vitum sem er að peningar eru mátturinn og dýrðin að eilífu amen og eins gott að kenna krökkunum þetta strax. Aumingja fermingakrakkarnir eru á versta hugsanlega aldri til að standa í þessu. Mitt á milli barns og fullorðins, óöruggar hálfverur. Ég var að minnsta kosti með í maganum vikum saman fyrir mína fermingarveislu. Að allt þetta fólk ætlaði að koma bara út af mér - það var hræðilega ógnvænleg hugmynd að ég ætti að vera miðpunktur athyglinnar. Ég hefði feginn skipt á veislunni og vikulangri útlegð í Heiðmörk, þar sem ég hefði getað reikað um á lindarskýlu og fundið mitt andlega sjálf í leiðslu af berserkjasveppum. En það var ekki aftur snúið. Kvöldið fyrir ferminguna lá ég á bæn og bað þann sem ég var að fara að frelsast til um að redda þessu. Og Guð hlustaði á mig enda engin flóð eða hungursneyðar á dagskránni þann daginn. Um morguninn var ég kominn með rauðu hundana, bullandi hita og óráð. Ekki þótti ráð að drösla mér í kirkjuna en ekki var aftur snúið með veisluna, hnallþórur og majonestertur fyrir 60 manns biðu alskapaðar fyrir gestina sem ekki var tími til að afboða. Ég var uppi í rúmi á meðan gestirnir gæddu sér á kræsingum í vandræðalegri þögn. Þeim var hleypt inn til mín í hollum með gjafirnar. Í svitakófi í náttfötunum talaði ég tungum undir sæng ófermdur en sæll í hjarta. Í gegnum hitaóráðið gat ég ekki betur greint en ég hefði grætt 107 þúsund kall - gamlar - plús vasatölvu og fyrstu plötu HLH-flokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Fermingarbörn, sjálfsfróun og frjálslyndisfíkn Einar Baldvin Árnason Skoðun Kíkt í húsnæðispakkann Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Jesú er hot! Þorsteinn Jakob Klemenzson Skoðun Evra vs. króna. Áhugaverð viðbrögð við ótrúlegum vaxtamun Dagur B. Eggertsson Skoðun Vændi og opin umræða Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Ekki framfærsla í skilningi laga Eva Hauksdóttir Skoðun Fimm skipstjórar en engin við stýrið Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Hverjar eru hinar raunverulegu afætur? Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Hvað var RÚV að hvítþvo – og til hvers? Hilmar Kristinsson Skoðun Þegar sannleikurinn krefst vísinda – ekki tilfinninga Liv Åse Skarstad Skoðun
Nú er hátíð í bæ hjá prestum og verslunarfólki. Akkorð. Enda heill árgangur á leið í ,,fullorðinna manna tölu". Þrátt fyrir áfangann munu krakkarnir hanga lengi enn á Hótel Mömmu, vel nærðir og ánægðir með fermingaruppskeruna, að lágmarki 5000 kall á hvern ættingja, en mun meira frá náskyldum. Öll menningarsvæði eru með manndómsvígslur. Íslenska fermingaveislan fölnar í samanburði við það sem sum samfélög leggja á krakkana: margra daga leyndardómsfullar serímóníur með kvalafullum líkamsskreytingum og mannraunum. Hvert samfélag speglar sig í manndómsvígslunni og því er augljóst af hverju við leggjum svona mikið upp úr gjöfunum. Við vitum sem er að peningar eru mátturinn og dýrðin að eilífu amen og eins gott að kenna krökkunum þetta strax. Aumingja fermingakrakkarnir eru á versta hugsanlega aldri til að standa í þessu. Mitt á milli barns og fullorðins, óöruggar hálfverur. Ég var að minnsta kosti með í maganum vikum saman fyrir mína fermingarveislu. Að allt þetta fólk ætlaði að koma bara út af mér - það var hræðilega ógnvænleg hugmynd að ég ætti að vera miðpunktur athyglinnar. Ég hefði feginn skipt á veislunni og vikulangri útlegð í Heiðmörk, þar sem ég hefði getað reikað um á lindarskýlu og fundið mitt andlega sjálf í leiðslu af berserkjasveppum. En það var ekki aftur snúið. Kvöldið fyrir ferminguna lá ég á bæn og bað þann sem ég var að fara að frelsast til um að redda þessu. Og Guð hlustaði á mig enda engin flóð eða hungursneyðar á dagskránni þann daginn. Um morguninn var ég kominn með rauðu hundana, bullandi hita og óráð. Ekki þótti ráð að drösla mér í kirkjuna en ekki var aftur snúið með veisluna, hnallþórur og majonestertur fyrir 60 manns biðu alskapaðar fyrir gestina sem ekki var tími til að afboða. Ég var uppi í rúmi á meðan gestirnir gæddu sér á kræsingum í vandræðalegri þögn. Þeim var hleypt inn til mín í hollum með gjafirnar. Í svitakófi í náttfötunum talaði ég tungum undir sæng ófermdur en sæll í hjarta. Í gegnum hitaóráðið gat ég ekki betur greint en ég hefði grætt 107 þúsund kall - gamlar - plús vasatölvu og fyrstu plötu HLH-flokksins.