Sinnulausi neytandinn Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 11. desember 2012 06:00 Um helgina heyrði ég fregnir af því að einhver fyrirtæki úti í heimi hefðu verið dæmd fyrir eitthvað samráð. Gott ef ekki var um framleiðendur sjónvarpstækja að ræða. Ekki man ég fyrir mitt litla líf hvaða framleiðendur það voru og ég efast um að þegar þörfin á nýju sjónvarpstæki – sem er reyndar ekki ofarlega á forgangslistanum – bankar upp á, muni ég hafa fyrir því að fletta því upp. Það eru því töluverðar líkur á því að þegar fjárfest verður í sjónvarpi, sem vonandi er langt þangað til, muni ég verðlauna svikahrappana með viðskiptum mínum. Ekki er ég í viðskiptum við Símann, en þó svo væri efast ég um að enn ein fréttin af því að fyrirtækið hefði verið dæmt í sektir fyrir að misnota sér stöðu sína á einhvern hátti mundi hreyfa nóg við mér til að ég nennti að kynna mér hvaða aðrir kostir eru í boði. Ég mundi því án efa styðja fyrirtækið áfram, þrátt fyrir brot þess sem virðast nokkuð algeng. Og hvaða húsgagna- og innbúsfyrirtæki var það sem nýttist við vörur framleiddar með barnaþrælkun? Man það ekki, en eitthvað var það. Kannski þau öll. Án efa styð ég alls kyns fólk á hverjum einasta degi sem fer á svig við siðferði. Þá er átt við almennt siðferði, ekki nýsmíðina viðskiptasiðferði, en sérstakt siðferði virðist gilda um viðskipti. Skyldi kannski engan undra að markaðurinn þurfi sínar eigin siðferðisreglur. Sú trú að hann samanstandi af góðu fólki sem, í góðu og gagnkvæmu virðingarsambandi við starfsfólk sitt, framleiðir eftirsóttar vörur í sátt við guð og menn bíður sí og æ hnekki. Fólk sem þar um vélar virðist hafa það að leiðarljósi að græða sem mesta peninga, þó vissulega sé það á engan hátt algilt. Þar gæti ég, og þú lesandi góður, hins vegar komið inn í. Við erum neytendur og án viðskipta okkar þurfa fyrirtæki að fara að hugsa sinn gang upp á nýtt. Við ráðum, sérstaklega ef við berum gæfu til að virkja samtakamátt okkar. En þá þarf ég að muna lengur en hálftíma hvaða fyrirtæki braut hvaða reglur eða svínaði á hvaða fólki við framleiðslu sína. Ég þarf að sýna ábyrgð sem neytandi, ég þarf að hafa efni á því að kaupa aðrar vörur en þær allra ódýrustu og ég þarf að hafa nennu til þess að kynna mér málið. Að öðrum kosti breytist ekkert. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson Skoðun Hvaðan koma jólin okkar – og hvað kenna þau okkur um menningu? Margrét Reynisdóttir Skoðun Siðferðileg reiði er ekki staðreynd Hilmar Kristinsson Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra Einar Steingrímsson Skoðun 100 lítrar á mínútu Sigurður Friðleifsson Skoðun
Um helgina heyrði ég fregnir af því að einhver fyrirtæki úti í heimi hefðu verið dæmd fyrir eitthvað samráð. Gott ef ekki var um framleiðendur sjónvarpstækja að ræða. Ekki man ég fyrir mitt litla líf hvaða framleiðendur það voru og ég efast um að þegar þörfin á nýju sjónvarpstæki – sem er reyndar ekki ofarlega á forgangslistanum – bankar upp á, muni ég hafa fyrir því að fletta því upp. Það eru því töluverðar líkur á því að þegar fjárfest verður í sjónvarpi, sem vonandi er langt þangað til, muni ég verðlauna svikahrappana með viðskiptum mínum. Ekki er ég í viðskiptum við Símann, en þó svo væri efast ég um að enn ein fréttin af því að fyrirtækið hefði verið dæmt í sektir fyrir að misnota sér stöðu sína á einhvern hátti mundi hreyfa nóg við mér til að ég nennti að kynna mér hvaða aðrir kostir eru í boði. Ég mundi því án efa styðja fyrirtækið áfram, þrátt fyrir brot þess sem virðast nokkuð algeng. Og hvaða húsgagna- og innbúsfyrirtæki var það sem nýttist við vörur framleiddar með barnaþrælkun? Man það ekki, en eitthvað var það. Kannski þau öll. Án efa styð ég alls kyns fólk á hverjum einasta degi sem fer á svig við siðferði. Þá er átt við almennt siðferði, ekki nýsmíðina viðskiptasiðferði, en sérstakt siðferði virðist gilda um viðskipti. Skyldi kannski engan undra að markaðurinn þurfi sínar eigin siðferðisreglur. Sú trú að hann samanstandi af góðu fólki sem, í góðu og gagnkvæmu virðingarsambandi við starfsfólk sitt, framleiðir eftirsóttar vörur í sátt við guð og menn bíður sí og æ hnekki. Fólk sem þar um vélar virðist hafa það að leiðarljósi að græða sem mesta peninga, þó vissulega sé það á engan hátt algilt. Þar gæti ég, og þú lesandi góður, hins vegar komið inn í. Við erum neytendur og án viðskipta okkar þurfa fyrirtæki að fara að hugsa sinn gang upp á nýtt. Við ráðum, sérstaklega ef við berum gæfu til að virkja samtakamátt okkar. En þá þarf ég að muna lengur en hálftíma hvaða fyrirtæki braut hvaða reglur eða svínaði á hvaða fólki við framleiðslu sína. Ég þarf að sýna ábyrgð sem neytandi, ég þarf að hafa efni á því að kaupa aðrar vörur en þær allra ódýrustu og ég þarf að hafa nennu til þess að kynna mér málið. Að öðrum kosti breytist ekkert.
Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson Skoðun
Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson Skoðun