Bara við gætum komið vírus í afbrotaforritið hjá þeim? Davíð Bergmann Davíðsson skrifar 27. apríl 2022 13:00 Þetta sagði góður vinur minn við mig sem vann með mér í Útideildinni sem var á vegum Unglingadeildar Félagsmálastofnunar Reykjavíkur fyrir bráðum þremur áratugum síðan. 23.04.2022 Var þetta ein af fyrirsögnum netmiðlanna hér á landi „Sautján ára fluttur með sjúkrabíl eftir árás“ 06.03.2022 „Stunginn ítrekað í bakið með skrúfjárni aðfaranótt laugardags“ 13.02.2022 „Þrír í haldi eftir skotárás í miðbænum“ 10.02.2022 „Í haldi eftir skotárás í Grafarholti“ Svona hafa fyrirsagnirnar verið svo árum skiptir ef ekki áratugum hvað er til ráða? Ímyndið ykkur ef það væri farnar nýjar leiðir í þessum málaflokki eins og til að mynda hjá þessum strokufanga sem tókst að leggja alla fjölmiðla landsins á hliðina ekki vegna afbrotanna sem hann hefur framið heldur aðallega út af hans húðlit og að annar saklaus drengur dróst í það mál og var áreittur af lögreglu í tvígang vegna þess. Svo það valdi engum misskilning þá skiptir litarhaftið húðinni engu hér heldur hvernig er hægt að koma með nýja nálgun í málefnum ungra afbrotamanna. Strokufanginn var með 50 mál á málaskrá lögreglu með öðrum orðum þýðir það á kjarngóðri íslensku afskipti lögreglu af honum. Það kom meira segja fram í fjölmiðlum að þessi mál voru aðallega vegna ofbeldis. Þetta er ekki eins dæmi því ég man eftir dreng sem var með 27 mál þá var viðkomandi aðeins 14 ára en þegar hann var 16 ára voru málin hans orðin 105. Þá var hann kominn með ákærufrestanir og skilorðsbundinn dóm og haug af tilgangslausum fjársektum sem hann hefur aldrei borgað. Á þessum tíma var sjálfræðisaldurinn 16 ár. Í dag er þessi aðili fullorðinn og með mannslíf á samviskunni. Sá hefur síðustu áratugina farið reglulega inn í fangelsi landsins til að uppfæra glæpaforritið í hausnum á sér. Hvað hefur breyst síðan þá, svarið er "LÍTIÐ" sömu fyrirsagnirnar á netmiðlum landsins helgi eftir helgi ofbeldi hér og þar og afbrot af öllu tagi! Hvernig væri hægt að hjálpa strokufanganum sem var leitað að fyrir nokkrum dögum síðan hvað ef það það hefði verið gripið inn í hans mál miklu fyrr af festu og ákveðni? Ég myndi telja að hann þurfi að fá mikla fræðslu fyrst og fremst nema hann sé siðblindur þá er lítil von um betrun sem ég tel litlar líkur á að hann sé með. Þá spyrja eflaust einhverjir hvernig fræðslu á hann að fá og á hann að vera í opnu úrræði á þeim tíma eða lokaður inni á bak við lás og slá. Ef ég ætti að nefna einhverja aðila sem hafa hæfni til þess leiðbeina þessum unga manni sem hefur 50 mál á málaskrá lögreglu og aðallega vegna ofbeldis þá er það fagfólkið á Grensásdeild Landsspítalans. Það fólk hefur annast fólk sem hefur orðið fyrir ofbeldi, og þekkir afleiðingarnar af því hvað best af öllum. Jafnvel að þessi ungi maður fái að annist heilabilaða einstaklinga sem hluta afplánun dóms til að komast í raunveruleg kynni hverjar afleiðingar ofbeldis geta verið eða vera í tilsjónarvinnu með fólki sem er bundið við hjólastól. Hvað með að sjúkraflutningamenn sem koma yfirleitt fyrstir allra á ofbeldis vettvang til að veita fyrstu hjálp. Geta þeir upplýst hann um hvernig sú aðkoma er. Hvað það getur verið stutt á milli lífs og jafnvel heiladauða þegar ofbeldi á í hlut og það þarf ekki nema eitt högg til þess? Hvað með skaðabótarétt sem getur hann elt hann allt lífið þar geta tryggingafélög komið sterk inn. Hvað með að fá fyrrverandi fanga sem hefur náð tökum á lífinu sem myndi afrugla bíómyndaruglið í hausnum á honum sem getur hjálpað honum að komast í tengsl við raunveruleikann og afhjúpað glæpahylkið sem hans veika sjálfsmynd hangir á. Hvað með sáttarmeðferð með ættingjum fórnarlambsins og síðast enn ekki síst sáttarmeðferð með sinni eigin fjölskyldu sem hann hefur sett á ákveðin stall félagslega með sinni hegðun. Hér þarf engum lögum að breyta þetta rúmast innan 57. greinar almennra hegningarlaga. Það sem þarf að gera er að skapa dómshefð í svona málum. Refsing eða betrun hvort skyldi vera árangursríkara að nota til að fækka afbrotum í okkar samfélagi? Hér eru fjölsmiðjur fyrir ungmenni um allt land sem er hægt að nýta, náttúra sem bíður upp á ótrúlega möguleika. Þar sæi ég björgunarsveitina koma sterka inn, svo er til fullt af góðu fólki sem kann til verka en þetta kostar en það mun samt spara ríkissjóð mikla peninga til framtíðar svo spyr maður sig hvað má verðleggja mannslíf á í krónum talið og þær þjáningar sem aðstaðendur þurfa að fara í gegnum svo ekki sé talað um fórnarlambið. Svona vinna hefur verið í gangi úti í hinum stóra heimi í áratugi og við þurfum ekkert að finna upp á hjólinu í þessum efnum. Ætlum að sætta okkur við það að lesa svona fyrirsagnir á netmiðlum landsins helgi eftir helgi og ár eftir ár eða fara gera eitthvað í alvörunni í málunum. Það er löngu tímabært að reyna aðra nálgun í þessum málaflokki og möguleikarnir eru óteljandi tala ekki um þegar það er ungt fólk á í hlut sem er byrja að feta veg andfélagslegra hegðunar og sér í lagi afbrota. YOT „Youth offending team“ sem kemur frá Bretlandseyjum gæti verið eitthvað sem er hægt að nota hér á landi. Það eru örugglega 15 ár ef ekki lengra síðan að ég heyrði af því úrræði fyrst. Ég hef verið talsmaður þess að koma því inn í íslenskt dómskerfi sér í lagi hjá ungum afbrotamönnum ásamt fleirum. Við verðum að hætta að spóla í sama hjólfarinu og drullast inn á aðrar vegslóðir í þessum málum því sú aðferð sem við notum í dag er löngu runnin út á dagsetningu. Hér er lítið dæmi frá „YOT" til að þú ágæti lesandi áttir þig betur á fyrir hvað það stendur. Unglings drengur var staðinn að því að brenna gám á skólalóðinni. Þá fór að stað vinna með hann strax. Það var engin biðlisti og skýrslan hans fór ekki neðst í bunkann. Það var strax farið í það að tengja afleiðingar brotsins svo hann skynji alvarleika málsins. Þessi vinna með þennan dreng hafði upphaf og endi. Málið varð að klárast innan 3 mánaða. Þar sem það er hefð fyrir sjálfboðavinnu í Bretlandi er "YOT" ekki bara skipað fagfólki heldur koma líka almennir borgarar að því líka. Í þessu tilfelli var það dómarinn í málinu, hann var fyrrverandi lögmaður sem var komin á eftirlaun sem bjó í sama hverfi sem brotið átti sér stað. Lögreglumaðurinn kom frá forvarnardeildinni sem sérhæfði sig í afbrotum ungmenna, frá félagsmálastofnun koma félagsráðgjafi, síðan hafði drengurinn stuðningsaðila með sér sem í þessu tilfelli var unglingaráðgjafi úr unglingamiðstöðinni í hans hverfi. Það höfðu allir sínum skyldum að gegna í þessu ferli og fókusinn var fyrst og fremst að drengurinn átti sig á því hvað hann gerði og það hefur afleiðingar. Niðurstaðan dómsins er jafn bindandi eins og hann væri dæmdur af héraðsdómi. Hann þurfti í 10 vikur að mæta á slökkvistöðina 4 sinnum í viku og vinna þar 2 tíma í senn. Þar fékk hann fræðslu um eldvarnir og afleiðingar eldsvoða fyrir utan það að vinna hefðbundin þrifstörf og síðast enn ekki síst að kynnast störfum slökkviliðsmanna þarna var sáð fræjum með jákvæðum formerkjum "learning by doing" eins og þessir gaurar gera á götunni. Félagsráðgjafinn sá um öll tengsl við skóla og finna sálfræðimeðferð fyrir drenginn og fyrir hans fjölskyldu. Lögreglan fylgdist sérstaklega með því hvort hann væri að halda 3 mánaða skilorð sem voru með skilyrðum bundin eins og engin neysla vímugjafa og að sjálfsögðu að hann sé ekki að brjóta af sér á þeim tíma. Unglingaráðgjafinn veitti drengnum stuðning með því að vera til staðar bæði í leik og starfi og var skipaður sem tilsjónaraðili hans. Að síðustu þurfti drengurinn að skrifa greinargerð hvort hann iðraðist sinna brota og gera grein fyrir því í smá atriðum fyrir "YOT" Þar kom unglingaráðgjafinn honum til aðstoðar þar sem drengurinn átti við sértæka námserfiðleika við að stríða. Þarna er búið að tengja orsök og leiðingar brotsins engar bull fjársektir eða eitthvað sem fer á sakaskrá sem getur þvælst fyrir honum í lífinu. Ef allt þetta var uppfyllt fékk hann uppreisn æru skýrslan fór í tætarann með viðhöfn og þetta mál þvælist aldrei meir fyrir honum lífinu. Þessi drengur getur sótt um skóla og vinnu hvar sem er í dag án nokkra vandkvæða. Hins vegar ef drengur hefði ekki tekið á sínum málum þá færi málið í annan farveg þá þyrfti hann að koma fyrir hárkolludómarana. Er ekki komin tími á nýja nálgun í málefnum ungra afbrotamanna hvað finnst ykkur? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lögreglumál Mest lesið Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen Skoðun Áður en það verður of seint María Rut Kristinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir skrifar Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hverju hef ég stjórn á? Álfheiður Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Þetta er allt í vinnslu“ María Pétursdóttir skrifar Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar Skoðun Iðnaðarstefna – stökkpallur inn í næsta hagvaxtarskeið Sigurður Hannesson skrifar Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Áður en það verður of seint María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Lygin lekur niður á hökuna Jón Daníelsson skrifar Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ríkisfyrirtæki sem virðir ekki æðsta valdið Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Við erum hafið Guillaume Bazard skrifar Skoðun Deja Vu Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Orkuöflun á eyjaklösum - Vestmannaeyjar og Orkneyjar Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helför gyðinga gegn íbúum Palestínu Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson skrifar Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Staðið með þjóðinni Hanna Katrín Friðriksson skrifar Sjá meira
Þetta sagði góður vinur minn við mig sem vann með mér í Útideildinni sem var á vegum Unglingadeildar Félagsmálastofnunar Reykjavíkur fyrir bráðum þremur áratugum síðan. 23.04.2022 Var þetta ein af fyrirsögnum netmiðlanna hér á landi „Sautján ára fluttur með sjúkrabíl eftir árás“ 06.03.2022 „Stunginn ítrekað í bakið með skrúfjárni aðfaranótt laugardags“ 13.02.2022 „Þrír í haldi eftir skotárás í miðbænum“ 10.02.2022 „Í haldi eftir skotárás í Grafarholti“ Svona hafa fyrirsagnirnar verið svo árum skiptir ef ekki áratugum hvað er til ráða? Ímyndið ykkur ef það væri farnar nýjar leiðir í þessum málaflokki eins og til að mynda hjá þessum strokufanga sem tókst að leggja alla fjölmiðla landsins á hliðina ekki vegna afbrotanna sem hann hefur framið heldur aðallega út af hans húðlit og að annar saklaus drengur dróst í það mál og var áreittur af lögreglu í tvígang vegna þess. Svo það valdi engum misskilning þá skiptir litarhaftið húðinni engu hér heldur hvernig er hægt að koma með nýja nálgun í málefnum ungra afbrotamanna. Strokufanginn var með 50 mál á málaskrá lögreglu með öðrum orðum þýðir það á kjarngóðri íslensku afskipti lögreglu af honum. Það kom meira segja fram í fjölmiðlum að þessi mál voru aðallega vegna ofbeldis. Þetta er ekki eins dæmi því ég man eftir dreng sem var með 27 mál þá var viðkomandi aðeins 14 ára en þegar hann var 16 ára voru málin hans orðin 105. Þá var hann kominn með ákærufrestanir og skilorðsbundinn dóm og haug af tilgangslausum fjársektum sem hann hefur aldrei borgað. Á þessum tíma var sjálfræðisaldurinn 16 ár. Í dag er þessi aðili fullorðinn og með mannslíf á samviskunni. Sá hefur síðustu áratugina farið reglulega inn í fangelsi landsins til að uppfæra glæpaforritið í hausnum á sér. Hvað hefur breyst síðan þá, svarið er "LÍTIÐ" sömu fyrirsagnirnar á netmiðlum landsins helgi eftir helgi ofbeldi hér og þar og afbrot af öllu tagi! Hvernig væri hægt að hjálpa strokufanganum sem var leitað að fyrir nokkrum dögum síðan hvað ef það það hefði verið gripið inn í hans mál miklu fyrr af festu og ákveðni? Ég myndi telja að hann þurfi að fá mikla fræðslu fyrst og fremst nema hann sé siðblindur þá er lítil von um betrun sem ég tel litlar líkur á að hann sé með. Þá spyrja eflaust einhverjir hvernig fræðslu á hann að fá og á hann að vera í opnu úrræði á þeim tíma eða lokaður inni á bak við lás og slá. Ef ég ætti að nefna einhverja aðila sem hafa hæfni til þess leiðbeina þessum unga manni sem hefur 50 mál á málaskrá lögreglu og aðallega vegna ofbeldis þá er það fagfólkið á Grensásdeild Landsspítalans. Það fólk hefur annast fólk sem hefur orðið fyrir ofbeldi, og þekkir afleiðingarnar af því hvað best af öllum. Jafnvel að þessi ungi maður fái að annist heilabilaða einstaklinga sem hluta afplánun dóms til að komast í raunveruleg kynni hverjar afleiðingar ofbeldis geta verið eða vera í tilsjónarvinnu með fólki sem er bundið við hjólastól. Hvað með að sjúkraflutningamenn sem koma yfirleitt fyrstir allra á ofbeldis vettvang til að veita fyrstu hjálp. Geta þeir upplýst hann um hvernig sú aðkoma er. Hvað það getur verið stutt á milli lífs og jafnvel heiladauða þegar ofbeldi á í hlut og það þarf ekki nema eitt högg til þess? Hvað með skaðabótarétt sem getur hann elt hann allt lífið þar geta tryggingafélög komið sterk inn. Hvað með að fá fyrrverandi fanga sem hefur náð tökum á lífinu sem myndi afrugla bíómyndaruglið í hausnum á honum sem getur hjálpað honum að komast í tengsl við raunveruleikann og afhjúpað glæpahylkið sem hans veika sjálfsmynd hangir á. Hvað með sáttarmeðferð með ættingjum fórnarlambsins og síðast enn ekki síst sáttarmeðferð með sinni eigin fjölskyldu sem hann hefur sett á ákveðin stall félagslega með sinni hegðun. Hér þarf engum lögum að breyta þetta rúmast innan 57. greinar almennra hegningarlaga. Það sem þarf að gera er að skapa dómshefð í svona málum. Refsing eða betrun hvort skyldi vera árangursríkara að nota til að fækka afbrotum í okkar samfélagi? Hér eru fjölsmiðjur fyrir ungmenni um allt land sem er hægt að nýta, náttúra sem bíður upp á ótrúlega möguleika. Þar sæi ég björgunarsveitina koma sterka inn, svo er til fullt af góðu fólki sem kann til verka en þetta kostar en það mun samt spara ríkissjóð mikla peninga til framtíðar svo spyr maður sig hvað má verðleggja mannslíf á í krónum talið og þær þjáningar sem aðstaðendur þurfa að fara í gegnum svo ekki sé talað um fórnarlambið. Svona vinna hefur verið í gangi úti í hinum stóra heimi í áratugi og við þurfum ekkert að finna upp á hjólinu í þessum efnum. Ætlum að sætta okkur við það að lesa svona fyrirsagnir á netmiðlum landsins helgi eftir helgi og ár eftir ár eða fara gera eitthvað í alvörunni í málunum. Það er löngu tímabært að reyna aðra nálgun í þessum málaflokki og möguleikarnir eru óteljandi tala ekki um þegar það er ungt fólk á í hlut sem er byrja að feta veg andfélagslegra hegðunar og sér í lagi afbrota. YOT „Youth offending team“ sem kemur frá Bretlandseyjum gæti verið eitthvað sem er hægt að nota hér á landi. Það eru örugglega 15 ár ef ekki lengra síðan að ég heyrði af því úrræði fyrst. Ég hef verið talsmaður þess að koma því inn í íslenskt dómskerfi sér í lagi hjá ungum afbrotamönnum ásamt fleirum. Við verðum að hætta að spóla í sama hjólfarinu og drullast inn á aðrar vegslóðir í þessum málum því sú aðferð sem við notum í dag er löngu runnin út á dagsetningu. Hér er lítið dæmi frá „YOT" til að þú ágæti lesandi áttir þig betur á fyrir hvað það stendur. Unglings drengur var staðinn að því að brenna gám á skólalóðinni. Þá fór að stað vinna með hann strax. Það var engin biðlisti og skýrslan hans fór ekki neðst í bunkann. Það var strax farið í það að tengja afleiðingar brotsins svo hann skynji alvarleika málsins. Þessi vinna með þennan dreng hafði upphaf og endi. Málið varð að klárast innan 3 mánaða. Þar sem það er hefð fyrir sjálfboðavinnu í Bretlandi er "YOT" ekki bara skipað fagfólki heldur koma líka almennir borgarar að því líka. Í þessu tilfelli var það dómarinn í málinu, hann var fyrrverandi lögmaður sem var komin á eftirlaun sem bjó í sama hverfi sem brotið átti sér stað. Lögreglumaðurinn kom frá forvarnardeildinni sem sérhæfði sig í afbrotum ungmenna, frá félagsmálastofnun koma félagsráðgjafi, síðan hafði drengurinn stuðningsaðila með sér sem í þessu tilfelli var unglingaráðgjafi úr unglingamiðstöðinni í hans hverfi. Það höfðu allir sínum skyldum að gegna í þessu ferli og fókusinn var fyrst og fremst að drengurinn átti sig á því hvað hann gerði og það hefur afleiðingar. Niðurstaðan dómsins er jafn bindandi eins og hann væri dæmdur af héraðsdómi. Hann þurfti í 10 vikur að mæta á slökkvistöðina 4 sinnum í viku og vinna þar 2 tíma í senn. Þar fékk hann fræðslu um eldvarnir og afleiðingar eldsvoða fyrir utan það að vinna hefðbundin þrifstörf og síðast enn ekki síst að kynnast störfum slökkviliðsmanna þarna var sáð fræjum með jákvæðum formerkjum "learning by doing" eins og þessir gaurar gera á götunni. Félagsráðgjafinn sá um öll tengsl við skóla og finna sálfræðimeðferð fyrir drenginn og fyrir hans fjölskyldu. Lögreglan fylgdist sérstaklega með því hvort hann væri að halda 3 mánaða skilorð sem voru með skilyrðum bundin eins og engin neysla vímugjafa og að sjálfsögðu að hann sé ekki að brjóta af sér á þeim tíma. Unglingaráðgjafinn veitti drengnum stuðning með því að vera til staðar bæði í leik og starfi og var skipaður sem tilsjónaraðili hans. Að síðustu þurfti drengurinn að skrifa greinargerð hvort hann iðraðist sinna brota og gera grein fyrir því í smá atriðum fyrir "YOT" Þar kom unglingaráðgjafinn honum til aðstoðar þar sem drengurinn átti við sértæka námserfiðleika við að stríða. Þarna er búið að tengja orsök og leiðingar brotsins engar bull fjársektir eða eitthvað sem fer á sakaskrá sem getur þvælst fyrir honum í lífinu. Ef allt þetta var uppfyllt fékk hann uppreisn æru skýrslan fór í tætarann með viðhöfn og þetta mál þvælist aldrei meir fyrir honum lífinu. Þessi drengur getur sótt um skóla og vinnu hvar sem er í dag án nokkra vandkvæða. Hins vegar ef drengur hefði ekki tekið á sínum málum þá færi málið í annan farveg þá þyrfti hann að koma fyrir hárkolludómarana. Er ekki komin tími á nýja nálgun í málefnum ungra afbrotamanna hvað finnst ykkur?
Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar
Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar
Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar
Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar